Rynek

Spojrzała na niego - Nie ukrywaj i tak się dowiem...

Wbijam x3 Widząc człowieków których jeszcze nie znam podbijam do nich z wielkim wyszczerzem.
- Yo, Aisha jestem - przedstwaiłam się, a wyszczerz zamienił się w promienny uśmiech.
- Ni przeszkadzam? - dodałam po chwili ^_^"

Luk na nią a potem gdzieś w bo, zastanawiając się czy powiedzieć, czy nie.

Dziewczyna o nienaturalnie błękitnych oczach jeszcze kilkanaście minut temu wystawiała twarz do słońca, siedząc na pobliskiej ławce.Ale od dłuższej już chwili zaprzestała wykonywania tej jakże pracochłonnej czynności, z uwagą śledząc pewna żółtą teczkę. Znała skądś te teczki...całe ich dziesiątki, ba, setki. Gdy dokumenty znikły jej z oczu, przeniosła wzrok na parę młodych ludzi. Ich też znała. Chyba.

Spojrzała na dziewczynę i mruknęła coś pod nosem - Jeśli nie chcesz powiedzieć to nie mów... - dalej przegląda akta z zażenowaną miną.

-No dobra, powiem ci. Ale mnie nie zabij.-mówię do niej.
-Chce zostać Państwowym Alchemikiem.-mówię do niej i czekam na reakcję. Luk na Aishę.
-Nie.-mówię do niej.

-Czyli przeszkadzam - mruknęłam do siebie, odwróciłam się na pięcie i odeszłam na najbliższą ławkę, nalal w znakomitym humorze

Mruknęła coś do siebie i zamknęła akta. - Twoja decyzja, ja nigdy wojskowym kundlem na posyłki nie zostanę. - warknęła i spojrzała na Nem >3

-Ale mi nie chodzi oto, żeby zostać wojskowym kundlem. Mam coś do załatwienia i tylko dzięki statusowi PA będe mógł to zrealizować.-mówię do niej.
-Niemartw się, ciebie na pewno nie zdradzę.-uśmiecham się.

Nemesis Wrangler, popularnie nazywana Elektrycznym Alchemikiem, lat 23.- wiecej nie miała zwyczaju zdradzać-wciąż siedziała na ławce. Jej spojrzenie leniwie śledziło teczkę, tak jak kot śledzi wzrokiem kanarka sąsiadów. Nawet nie chciało jej się wstać z ławki, by coś zrobić.

- No ja mam nadzieję, jeśli cokolwiek powiesz temu kundlowi Mustangowi to wiesz mi...zrobię Ci z życia piekło i nawet status PA ci przy tym nie pomoże... - zmrużyła oczy.

Spojrzałam pokolei po wszystkich, po czym założyłam iPoda na uszy i założyłam ręce za głowę oddając się muzyce

Dałem jej całusa w polik.
-Spokojnie...nic nigdy mu nie wyjawię...nieważne za jaką cenę.-puszczam jej oko i odwracam się, przyglądam się nowym. Zauważam ukradkiem zegarek PA na łańcuszku przy Nem.
-Pazur...to PA.-szepnąłem cicho do niej.

Aisha na boga, mamy rok 1914>DDD Niemanawet kablówki!>D

***
Nemesis westchnęła głęboko. I drgnęła. Gdyby bardzo głośno zaczęła wrzeszczeć,może ktoś by przyszedł i zabrał te cholerne akta. Nie. To chyba niezbyt dobry pomysł. Ponownie westchnęła.
-Dopóki nie zaczniecie mi płacić za ganianie małolat z towarem kradzionym, won na rower i samemu ganiać.-mruknęła z ironicznym uśmiechem.

*właśnie spadła z krzesła* zapomniałam zupełnie za inteligencję XDDD

~~~~~~

Siedzi sobie patrząc to na Nem to na Paz i Al'a Oo

Nadstawiła uszy i odwróciła się na pięcie w stronę Nem - Wojskowemu psu się nie chce ganiać? Co za pech...- uśmiechnęła się złośliwie - Widocznie Mustang nie potrafi dobierać ludzi...- pokręciła głową i odwróciła pysk w stronę Ala - Wystarczy choć jedna informacja dla niego na mój temat i koniec naszej znajomości. - wyciągnęła teczkę - Tego szukasz? Nie dostaniesz. - warknęła.

Drgnęła. MOCNO drgnęła. Konkretniej, wzdrygnęła się tak, że prawie spadla z ławki. Własnie przyswoiła słowa, które przed chwilą padły. Nie lubiła, gdy wyzywano jej przyjaciół. BARDZO nie lubiła.

Prychnąłem.
-Wysłannik Mustanga, czy on nigdy nie zrozumie, ze nas nie złapie.-mruknąłem i luk na Paz.
-Co ty mi nie ufasz, czy co?

Przysłuchuję się rozmowie zastanawiając się po której stronie stanąć gdy dojdzie do jakiejść bójki/gonitwy O.o"

Nemesis z wyluzowaną miną założyła ręce za głową i usmiechnęła się szerzej, odprężając się.
-Alez moi drooodzy, ja niczego nie szukam.-powiedziała spokojnie.-Ja tylko soie sieeedzęęę...


*zw*

Popatrzyłam na wszystkich dość zdezorientowaną miną, ale tylko lekko wzruszyłam ramionami i opaqrłam się o oparcie.

- Jeśli ty czegoś nie szukasz to ja jestem PA - prychnęła - Roy z dnia na dzień ma gorszych pracowników...

Przytakuje, przyznając rację Paz. Opiera sie plecami o ścianę jakiegoś budynku i wkładam ręce do kieszeni.
-Paz idziemy się przejść nad jezioro?-pytam, odwracając do niej głowę.

- Tam się poznaliśmy więc...czemu nie - wyszczerz do niego.

-Lepszy lew na czele baranów, niż baran na czele lwów.-rzuciła, choć dobrze wiedziała co dziewczyna odpowie. Nie przestawała się uśmiechać.